به ياد داشته باشيد که قضاوت ديگران تحت تأثير شخصيت و تجربيات آنهاست. شما، خودتان
هستيد: بي نظير و فوق العاده! شما مي توانيد هر شحصيتي که م يخواهيد باشيد، هرچه مي خواهيد داشته
باشيد و وقتي به خودتان باور داشته باشيد، زندگي اي خواهيد داشت که فقط در روياها قابل تصور
است.
اگر در جمعي هستيد که در آن، احساس ناامني می کنيد، از آنها فاصله گرفته و در عوض به دنبال
افرادي مثبت، پرانگيزه و حامي بگرديد.
اعتماد به نفس خود را با هر بازخورد و تعريف مثبت که دريافت مي کنيد بالا ببريد. بدي را از
خود دور کرده و خوبي را به جان بخريد تا شور و هيجانتان تقويت شود. آنهايي که شما را سهوًا يا
عمدًا آزرده اند، ببخشيد و به راهتان ادامه دهيد.

يادتان باشد ما افرادي را دوست داريم که ما را دوست داشته باشند پس ديگران را دوست داشته
باشيد، به احساسات آنها علاقه نشان داده و به زندگيشان توجه کنيد. در هنگام تعريف کردن،
سخاوتمند باشيد. خودتان بهتر مي دانيد که بي تفاوتي، بي اعتنايي و غيبت مي تواند چقدر مضر باشد.
قبل از دست يابي به اعتماد به نفس، بايد شعور و وجدان خود را بيدار کنيد.

از همه مهمتر، ياد بگيريد که ميان واقعيت و توهم تفاوت قائل شويد. مغز ما دو طرف دارد:
عقلاني و احساسي. طرف احساسي ما واکنش نشان داده و کمکمان مي کند که در موقعيتهاي
خطرناک، بي معطلي عمل کنيم. گاهي وقتي خطر واقعي وجود ندارد، به طرف احساسي مغز خود
اجازه مي دهيم که فشار عصبي الکي ايجاد کند.
طرف عقلاني ما، کنشگرا است. از آن براي تصميم گيري و حل مسائل -بيشتر بر پايه منطق و نه
احساس - استفاده مي کنيم. وقتي باورهاي خود را زير سوال مي بريم از طرف عقلاني مغز خود استفاده
مي کنيم. بياموزيد زماني که تحت فشار قرار مي گيريد بين اين دو طرف، تفاوت قائل شويد. سعي
کنيد فاصله اي بين مشکل و را ه حل بيندازيد. زمان، روشن کننده ي خوبي است.

تصميمي آگاهانه بگيريد که با خودتان همان قدر مهربان باشيد که با ديگران هستيد. وقتتان را به
غلتيدن در تجربيات گذشته هدر نداده و در عوض روي شخصيتي که مي خواهيد بشويد تمرکز کنيد.
صرفًا به اين دليل که کاري را قبلا نتوانسته ايد انجام بدهيد به اين معني نيست که اکنون هم
نمي توانيد. به خودتان بگوييد گذشته ها گذشته. بايد امروز را غنيمت بشمارم
اگر نگاهتان به آينه  عقب باشد نمي توانيد به پيش برانيد.
اگر مشکلات شخصي و جدّي داريد، نااميد نشويد. همه مشکلات شخصي و جدّي دارند.

شايد شنيده ايد که ميکل آنژ، مجسمه بي نظير داوود را از دل يک تکه سنگ مرمر بيرون کشيد. ولي
شايد ندانيد که او روي يک سنگ دست نخورده کار نکرده بود. دو سنگتراش ديگر روي آن سنگ،
کار کرده بودند ولي چون به نظرشان، سنگِ به درد بخوري نبود آنرا دور انداخته بودند. به نظرم ميکل
آنژ نيز مثل ما مي دانست: مهم نيست با چه شروع مي کني؛ مهم، اين است که از آنچه داري، چه
مي سازي.
هيچکس، کامل نيست. روي قدرتهاي خود تمرکز کرده و همزمان با ساخت حرفه و زندگيتان،
رشد کنيد. ضعفها را مشخص کرده و روي آنها کار کنيد. تفکر منفي، آنهم بدون نقش هي مشخصي
براي بهبود اوضاع، بي فايده و منجر به نابودي است. براي همين به آن فکر  گند مي گوييم!

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: